«آبرو» به معنای اعتبار، قدر، جاه، شرف، عِرض و ناموس است .
از نظر قرآن کریم، انسان کرامت (2) و شرافتِ ذاتی دارد که خداوند به او داده است و میفرماید: وَ لَقَدْ کرَّمْنَا بَنِی ءَادَم ؛ (3) «ما فرزندانِ آدم را کرامت بخشیدیم.» و به خاطر همین ویژگی، بر دیگر آفریدگان برتری دارد.
از بارزترین جلوههای برتری و کرامتِ انسان، داشتن عقل (4)، حیا و تمایلِ او به آبروبانی است که باعث میشود به هر چه که احترام و آبروی او را تهدید میکند، واکنش نشان دهد؛ لذا نخستین زشتی؛ یعنی عریانی عورتش را ـ که منافی با احترام و آبروی خود میدانست ـ با استفاده از پوششی پوشاند: « فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَاتُهُمَا وَ طَفِقَا یخْصِفَانِ عَلَیهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ» ؛ (5) «و هنگامی که از آن درخت چشیدند، اندامشان [عورتشان] بر آنها آشکار شد و شروع به قرار دادنِ برگهای [درختان] بهشتی بر خود کردند، تا آن را بپوشانند... .»
قرآن بر این نکته تأکید میکند که انسان باید همواره لباسِ تقوا و حیا داشته باشد و اهل ایمان و عمل صالح گردد و با عاشقانه عمل کردن به دستوراتِ خدا، نزد او آبرو و منزلت یابد. در این صورت، خدا بر اساس یک سنّتِ همیشگی به او محبوبیت و منزلت والای اجتماعی میبخشد. خداوند میفرماید: « اِنَّ الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدّا اختلاف چیز عادی ای است !...
ادامه مطلبما را در سایت اختلاف چیز عادی ای است ! دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : madresehkamal بازدید : 147 تاريخ : سه شنبه 28 آذر 1396 ساعت: 20:08